In juni 2020 publiceerde Anthony Griffiths, professor microbiologie aan de universiteit van Boston, de resultaten van een interessant onderzoek. Griffiths toonde aan dat UV-C-licht de virusdeeltjes volledig kan deactiveren.
Het coronavirus wordt doorgegeven door virusdruppeltjes, via ademhaling, praten, hoesten of niezen. Dat is intussen een publiek geheim. Het onderzoek naar een mogelijke oplossing richt zich dus vooral op het doorbreken van die ketting. “Er is nood aan toestellen die kunnen gebruikt worden om het virus te deactiveren, en dit op zowel recent besmette als reeds langer aangetaste oppervlakken”, klinkt het in het onderzoek van Griffiths en zijn collega’s.
UV-C is niet nieuw, ook niet in desinfectietoepassingen. Al in 1910 werd in Marseille de eerste UV-C-waterzuiveringsinstallatie in gebruik genomen. UV-licht of -straling heeft een kortere golflengte en is energierijker dan zichtbaar licht. Het is onder te verdelen in UV-A, UV-B en U-VC. UV-C-licht heeft een golflengte van 100 tot 300 nm, maar met name het bereik van 240-280 nm wordt goed geabsorbeerd door micro-organismen. De energie van het UV-C licht verstoort het DNA en voorkomt dat micro-organismen zich kunnen delen.
Het meeste effect wordt bereikt bij een maximum golflengte van 260 nm. Dit verloop is te vergelijken met de ontwikkeling van de absorptiecurve van DNA. Het DNA molecuul bestaat uit vier bouwstenen in een dubbele helix. Adenine, thymine, guanine en cytosine. Als er twee thyminen naast elkaar liggen dan bindt het UV-C-licht deze met elkaar in plaats van met de tegenoverliggende base in het DNA molecuul. Hoe hoger de UV-C-intensiteit (uitgedrukt in mW/cm²) en hoe langer de bestralingstijd (seconden), hoe hoger de UV-C-dosis (mJ/cm²), en daarmee het aantal micro-organismen die zodanig beschadigd raken dat ze zich niet meer kunnen delen en gedood worden.
Het onderzoek van Griffiths toont aan dat UV-C ook een impact heeft op het coronavirus. In het experiment werden virusdeeltjes – in droge en in natte vorm – blootgesteld aan radiatie, opgewerkt door een UV-C-lichtbron met een golflengte van 254 nm. Daarvoor werd een lamp van Signify, het vroegere Philips Lighting, gebruikt. De resultaten zijn unaniem positief: “Slechts enkele seconden van blootstelling aan het UV-C-licht is voldoende voor een volledige deactivering van het virus. UV-C kan eenvoudig geïmplementeerd worden in ontsmettingsprocedures. Onze resultaten tonen aan dat UV-C een betaalbare en effectieve manier is om coronabesmettingen via contactoverdracht tegen te gaan.”
Verschillende andere wetenschappers bevestigen het potentieel van UV-C. “Het is een echte totaaldoder. Met UV-C-licht kan je de lucht zuiveren of mondmaskers en winkelkarretjes ontsmetten”, zegt professor Hans Nauwynck, viroloog aan de Universiteit van Gent, in De Tijd. Intussen volgen de innovaties elkaar in snel tempo op: een Wetterse start-up ontwikkelde een UV-C-ontsmetter voor mondmaskers. En op verschillende plekken in ons land rijden intussen zelfsturende robots van het Deense Blue Ocean Robotics rond, die kleine en grote ruimtes ontsmetten en obstakels omzeilen. De robot kan in 2,5 uur 15.000 m² ontsmetten.