Wie de ontwikkelingen in de energietransitie op de voet volgt, heeft ongetwijfeld al eens gehoord over het microgrid. Dat is een lokaal elektriciteitsnet dat stroom verdeelt binnen een afgebakend gebied zoals een wijk, bedrijventerrein, ziekenhuis, universiteitscampus of afgelegen dorp. Een microgrid kan de stroom altijd zelf opwekken via zonnepanelen, een windturbine of een warmtekrachtkoppeling en dus autonoom functioneren, maar kan ook in verbinding staan met het openbare elektriciteitsnet om daaruit gevoed te worden met stroom en er de zelfopgewekte energie in te injecteren. Een microgrid kan ook uitgerust zijn met systemen om stroom op te slaan en stemt vraag en aanbod continu op elkaar af.
Er bestaan drie soorten microgrids. De meest voorkomende vorm is het zogenaamde grid-connected microgrid, dat continu geconnecteerd is met het openbare elektriciteitsnet – dat ook wel eens het macrogrid wordt genoemd. Dat wordt typisch gebruikt door bedrijven of woonwijken die zelf energie produceren maar ook stroom afnemen of injecteren.
Het tweede type, het islanded microgrid of off-grid microgrid, is een volledig autonoom systeem. Het islanded microgrid heeft dus geen koppeling met het macrogrid en gebruikt alleen hernieuwbare stroom die het zelf opwekt. Dit soort microgrid wordt vaak gebruikt door festivals, militaire toepassingen of in afgelegen gebieden.
De laatste vorm is het zogeheten switchable microgrid. Dat is verbonden met het macrogrid en draait enkel autonoom bij een storing van het macrogrid. Het wordt typisch gebruikt door infrastructuur waar stroomcontinuïteit cruciaal is, zoals ziekenhuizen, datacenters, luchthavens of grote productiebedrijven.
De puur praktische meerwaarde van het microgrid mag dus niet onderschat worden. Maar ook in het licht van de energietransitie is de miniversie van een klassiek stroomnet bijzonder waardevol. Zo maximaliseren microgrids op structurele wijze mee de productie van hernieuwbare energie.
Daarnaast zorgen ze er ook voor dat hernieuwbare energie efficiënter gebruikt wordt, doordat ze overschotten kunnen opslaan in batterijen – maar ook bijvoorbeeld in laadpalen – op momenten dat het net die moeilijk kan slikken en doordat ze dankzij slimme beheersystemen het constante evenwicht tussen de productie en de vraag naar elektriciteit kunnen garanderen.
Microgrids kunnen, zeker in regio’s waar het net zwaarbelast is, ook door netbeheerders zelf worden ingezet, om fluctuerende energiebehoeften te managen, maar ook als oplossing voor toenemende elektrificatiebehoeften.
Die netbeheerders kunnen daarvoor toch ook gewoon het openbare net vergroten, horen we u al denken? Correct, maar verbeteringen aan het bestaande net kosten meer (tijd) dan de realisatie van een microgrid. Een microgrid kan daarom een tijdelijke oplossing zijn om een investering in de uitbreiding van het klassieke net uit te stellen. Maar netbeheerders kunnen ze evengoed bouwen als permanente oplossing om capaciteit toe te voegen tijdens pieken in de vraag naar elektriciteit.
Wie de aanleg van een microgrid overweegt, kan daarvoor terecht bij Schneider Electric. Dat wereldwijd opererende technologiebedrijf dat zich toelegt op energiebeheer en automatisatie is een van de voortrekkers in het ontwerpen, bouwen en beheren van microgrids, zowel op kleine als industriële schaal. Het bedrijf werkt daarvoor wereldwijd samen met lokale technologiepartners en netbeheerders.
Neem dan rechtstreeks contact op met Schneider Electric.